شغل و یا پیشه اشاره به یکی از مهم‌ترین نقش‌های فرد در قالب مفهوم جامعه دارد. فعالیتی که اغلب منظم و تکراری است و معمولاً افراد مبتنی بر آن هزینه‌های زندگی روزمره (و نه فقط پول) را استخراج می‌کنند. مشخصاً افراد می‌توانند به صورت همزمان شغل‌های متنوعی داشته باشند. یک فرد به صورت همزمان می‌تواند، مدیر میانی یک شرکت، بازرس یک شرکت دیگر، سهامدار شرکت سوم و مدیر ساختمانی که در آن زندگی می‌کند باشد.
همچنین شغل‌ها می‌توانند بسیار کوتاه و یا طولانی باشند. از یک شغل ساعتی تا شغلی که تمام زندگی فرد را دربر بگیرد. همچنین شغل هرکس معمولاً تأثیرپذیرفته از دانش، مهارت و یا توانایی‌های یک فرد است. در اجرای شغل از توانایی فیزیکی، ذهنی و یا هر دوی این موارد برای خلق ارزش استفاده می‌شود. ارزشی که می‌تواند به دریافت پول نقد، انواع اعتبار مانند سهام و یا حتی دریافت ارزش متقابل دیگری همانند اجازه استفاده از امکاناتی که در اختیار طرف مقابل است، منتهی شود.
عناصر تکمیلی
معمولاً میزان مشخصی از لحاظ زمانی برای این فعالیت در نظر گرفته می‌شود که در حدود چهل ساعت کار هفتگی است.
همچنین گاهی مرز باریکی بین شغل و یا نقش‌های برخواسته از مسئولیت وجود دارد که خانه‌داری و یا نقش خواندن درس برای کودکان و نوجوانان از آن دسته می‌باشد. کارهایی که به‌طور مستقیم برای دریافت سود مشخصی انجام نمی‌شود و معمولاً به عرف جامعه و باید و نبایدهای آن ارتباط می‌یابد.
گونه‌های شغلی
مبانی تقسیم‌بندی شغل‌ها متنوع هستند. شغل‌ها می‌توانند، ساعتی، فردی، فصلی، خوداشتغالی، موقت و مشاوره‌ای باشند. همچنین برخی از شغل‌ها بدون پرداخت هزینه هستند همچون: خانه‌داری، تحصیل، کار داوطلبانه و حتی در بسیاری از مواقع کارآموزی.
همچنین می‌توان شغل را براساس اصلی و یا فرعی بودن هم دسته‌بندی کرد. شغل‌های فرعی معمولاً به علت کمک هزینه و یا به علت علاقه فردی انجام می‌شوند. سازمان آمار در انگلیس حداقل ۲۷۹۶۶ شغل مختلف را برای تقسیم‌بندی بهتر مشاغل استخراج و منتشر کرده است.
همچنین برخی مشاغل صرفاً به خاطر ارزش‌های جانبی و در زمانی محدود انجام می‌پذیرند. برای مثال گاهی اوقات فردی به دنبال موفقیت در رشته بدن‌سازی می‌باشد، اما برای پرداخت نکردن هزینه‌های مربوط به باشگاه، در ساعتی از روز به‌عنوان مربی در آنجا فعالیت می‌کند.
در هر صورت هر ساله این مباحث که دقیقاً چه کاری و به چه شکلی، شغل محسوب می‌شود و یا خیر، در هنگام ارائه آمارهای اشتغال در کشورها، مورد بحث بین متخصصان قرار می‌گیرد.
آمادگی پذیرش شغل
در فرهنگ‌های مختلف و مطابق الگوی آموزشی آن‌ها، روند ایجاد آمادگی برای پذیرش مشاغل متفاوت است، اما تقریباً در همه‌جا، کارفرمایان به دنبال کسانی هستند که آمادگی‌های اولیه را در این خصوص کسب کرده باشند. به عنوان مثال معمولاً کودکان را در سنین پایین‌تر به انجام کارهایی می‌گمارند تا با شبیه‌سازی واقعی شغل‌ها آشنا شوند. یا در دوره‌های تحصیل با ایجاد بسترهای کارآموزی، نوجوانان را با شرایط و فضای کار آشنا می‌سازند. محققان گاهی شغل‌پذیری فرهنگی برخی از کشورها همچون ژاپن را یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت اقتصادی این نوع کشورها می‌دانند.
شغل و امید به زندگی
براساس تحقیقات پردامنه و جهان‌شمول، شغل‌ها ارتباط مستقیمی با سلامتی و میل و امید به زندگی شاغلان دارند. مشاغل استرس‌زا و پرمسئولیت از یک سو، و مشاغل فیزیکی پرخطر از دیگر سو، می‌توانند موجب کاهش میل به زندگی شوند. همچنین میزان دوستانه بودن و یا نبودن محیط کاری نیز شدیداً بر سلامت روحی و جسمی شاغلان تأثیرگذار است. در سه دهه اخیر جنبش‌های اجتماعی زیادی در سراسر جهان، با محور قرار دادن این موضوعات و ایجاد فشار اجتماعی بر نهادهای تصمیم‌گیر، خواهان توجه به این مسائل شده و در بسیاری از موارد موفق به تأثیرگذاری مثبت شده‌اند.